Halk
Hani şu seyrederken, dinlerken, okurken öğreniriz ya birilerinin halkı olduğumuzu. Birisi çıkmıştır; kim olduğunu, ne olduğunu, oraya neden çıkarıldığını ya biliriz ya bilmeyiz; halk filan derler. Beni halkım böyle istiyo, ben halkın adamıyım, ben halkın sanatçısıyım... Siz de o esnada sanatçı mı lan bu? diye düşünürsünüz.
Ama sanatçıymış ve çıkmış oraya. Bi de bizimmiş o. Gel kardeşim evi taşıyacaz, dediğinde yardım edecek mi? Kıl olursunuz, bulsanız tekme tokat döversiniz. Ben onun halkı değilim, diye düşünürsünüz, başkaları da benim gibi düşünüyordur diye kendinizi rahatlatmak istersiniz ama; yok işte. Başkaları sizin gibi düşünmüyor. Siz de mecbursunuz o kişilerin halkının bir parçası olmaya. Siz istediğiniz kadar, Yok ben onlardan birisi değilim, deseniz de nafile. Onlar sizi sormadan sahipleniyorlar. İsteseniz de, istemeseniz de.
Bizler; hepimiz, o adamların, o kadınların halkının içinde yer ediyoruz. Biz diyoruz onlara; gel şu şaklabanlığı yap, tipini şöyle kıl hale getir, böyle acıklı şarkı söyle, git şu adama hakaret et, git şu ortamda şu densizliği becermeden gelme... diye.
Hallk ne diosa o. Ne diosak o. Halkıma sevgilerle...