Sınıf
- Her sınıfta satranççı tipler, sosyete okullarda da FRP'ci tipler mutlaka vardır. Güzel bi kız vardır çoğu zaman, arkasına oturmak ister erkekler. Çok çalışkan vardır illa en az bir tane, inek denir. Serseri takımı vardır, bi boktan anlamaz, çok küfreder vs.
- Her öğrenci kendi sınıf hikayelerini çok enteresanmış gibi anlatır. Özellikle kopya çekme hikayelerini, deli hoca muhabbetlerini, fırlama yakışıklı çocuk hikayeleri... Çok da değişik bir muhabbet duymadım daha.
- Sınıfta askılar olurdu. Kış gelip de montlar asılmaya başladımı, hiç yer kalmazdı o askılarda. Hepsi birbirinin üstüne asılırdı o montların. En iğrenci de kendininkini asarken başkasının montunu düşürüp, onu da aynı titizlikle asmak zorunda olmandı.
- İlk okulda son dersin sonuna doğru herkes çantasını hazırlar, "parke" lerini giyer zili beklerdi. Zil çalınca bi cümbüş olurdu. Oleeeeyyy!
- Sınıflarda genelde, - Ulan şu sene sonu bir gelsin çizicem fizikçinin arabasını, bütün kağıdı doldurdum 30 verdi, taktı bana hibino. - Ben de bedencinin camını kırcam bir gün eşofmanları unuttum diye 1 vermiş. türü şeyler söylenir ama genelde bu söylenenler gerçekleşmez. Sene sonuna kadar nefret azalır, zamanla sevgiye dönüşür, elleri falan öpülür son gün.
- bu bi ihtiyaç artık... liseden arkadaşlarınla bi araya geldiğin zaman "abi bizim fizikçi nasıldı yaa! bigün sınıfta oturuyoz..." şeklinde bi başlangıçla aranızda sizin liseden olmayan elemana olay güzelcene anlatılır... sonra da harbiden güldüğü zannedilir... sonu gelmez bunnarın bırakın...
- Biz ilkokuldayken çok olurdu bu: Müdür yardımcısı okula yeni gelen bir arkadaşı getirdiğinde tüm sınıf dikkat kesilir; kızsa kızlar, erkekse de erkekler alkışlamaya, sevinç nidalarına başlarlardı. Bir kişi daha fazlayız, artık daha güçlüyüz triplerine girerdik. Sizde de olmuştur herhalde. Tabi büyüyünce bu durum genelde tersine döner ve tepkiler de frenlenir.
- Her sınıfta entel olmaya çalışan tipler mutlaka vardır. Mesela hoca sorar: - Aranızda şiir seven var mı? Şiirsever entel arkadaş elini kaldırır ve favori şairlerini sıralar: - Yunus ve Nazım çok etkiler beni. Yunus Emre ve Nazım Hikmet gibi Türkiye'ye mal olmuş şair ve ozanların sanki babasının oğluymuşçasına isimleriyle çağrılmalarına kimsenin sesi çıkmaz. Benim de çıkmaz ama içten içe uyuz olurum o ayrı mesele...
- müfettiş gelirdi müfettiş. o güne kadar kanlı bıçaklı olduğumuz örtmenimizi müfettiş denetleyecek ve belki örtmenimiz işini kaybedecek korkusuyla uslu ve çalışkan triplerine girerdik. hep yalvaran gözlerle biz bakacak değildik ya yılda bir gün de olsa örtmenimiz bize yalvaran gözlerle bakardı. ayrıca müfettiş ne iğrenç adamdı yaaa. ıyyy.
- boş derslerde sınıfın disiplininden sorumlu sınıf başkanı arkadaşın konuşanları tahtaya yazarak sukunet sağlama girişimleri hep sonuçsuz kalmıştır ama tabi toplumsal baskıyı fazlasıyla hisseden arkadaşlarda yok diildi onların şu diologlarını hatırlatmak isterim yaw dumrul 10 dk konuşmassam çarpımı silersin dimi he he sen hele bi sus bakarız Konuşanlar: Zuxxi x x D-Ma x x x x Nelanbu x x x x HeNi x x x x x
- Herkesin bir dayak yeme ya da yenilen dayaga sahit olma hikayesi mutlaka vardir (sahsen benim de var). Bu hikayeler oyle ballandira ballandira anlatilir, oylesi abartili yan ogelerle suslenirdi ki, sanirsin Fatih'in Fedaisi Kara Murat, Rum Keferesi Antonius'a karsi... "Abi sonra hoca buna elinin tersi ile bir kodu, cocuk resmen 3 sira geriye firladi" seklinde heyecanla anlatilirdi. Kimi hocalarin dayak sapikliklari da bu konu ile ilintilidir. Hayvani teknikler gelistirenleri, insan vucudunun hassas ve en aci veren noktalarinin haritasini cikaranlari, feykli yontemleri olanlar vardi. Ornekler coktur, misal, favorilerinden saclarini ceker kimisi, bayan hocalarin en tuttugu yontem budur, veya tirnaklari uzunsa, tirnaklarini kulak memesine batiranlari vardir. Sonra bayanlarin ogretmenlerin yine cetvelli varyasyonlari unludur, 5 parmagini birlestirtip o birlesme noktasina vuranini mi istersin, elinin dis tarafindaki parmak eklem yerlerine cetveli dikey olarak gecirenini mi istersin, her modeli mevcuttur. Erkekler daha cok ata sporu olan gures veya boksun etkisinde kalmislardir ve bu insancil sporlari aratmayacak stillerde dayak atarlar. Tekme tokat girenine de rastlamisligim vardir. Inanmayacaksiniz, bir bedencimiz vardi, adam elinde sirikla dolasir, ogrencilere onunla dayak atardi. Sirik dedigim de harbi sirik, su Sergei Bubka'nin kullandiklarindan yani. Kimilerinin ozel sopasi bile vardir, kalin mese agacindan, veya ince ama can yakan nar agacindan vs. Bu sapiklarin bu sopalara isim verdigi dahi olurdu ve kulaktan kulaga anlatilirdi. Bazisi ise feyk atarak ogrencinin gardini dusurmeyi hedefler, tokat atacakmis gibi yapip, asagidan kaval kemigine gecirir, veya sag eli ile tokat atacakmis gibi yapar ama solla osmanli samarini patlatir. Yuzunde 5 parmak daglarinin krokisi cikar. Ogrenci kendini savunamasin yuzunu kapatmasin diye ugrasanlari bile vardir, bu kuzularin sessizligi psikopati kivamindaki ogretmenlerin. Velhasili, ben dayak yemedim, bana dokunmadilar diyen Allah'indan korksun. Bu memlekette eline cetvel, suratina samar yememis adam yoktur (kizlar haricinde, onlarin paylarina dusenleri de erkekler fazlasi ile yerler zaten) Sonra da memlekette niye iskence var. Ulen bu memlekette olmayacak da isvicre'de mi olacak iskence. Olur, hem de en akla gelmeyecek yontemlerle olur. Aha buyrun bu da size egitimde dayagin antolojisi ve anatomisi...
- Dersin ortasında nöbetçi öğrenci gelir. "Öğretmenim müdür/ müdür muavinimiz Ufuk Gürkan'ı çağırıyor" der. Ufuk gider on-onbeş dakika sonra gelir yerine oturur. Hoca derse devam etmeye çalışır ama nafile; herkesin aklı Ufuk'tadır. "Ufuuuk şşşt Ufuk noldu lan niye çağırmışlar?" diye sorulur. Ufuk kendini önemli hisseder o an. "Yok birşey ya. Önemli değil." falan der. Tenefüse kadar söylemez ne olduğunu. Ben de söylemezdim bana olduğunda. Evet söylemezdim.
- Teneffüs bittikten sonra kapıda örtmeni bekleyen tipler vardı. örtmeni koridorun başında gördülermi örtmen geliyo örtmen diye bağırarak içeri girerlerdi.Kıl olurdum böylelerine. Ulan paşa paşa otur işte ne baarıyon. Her tenefüsten sonra geliyo örtmen zaten.
- hoca 5 dakka geç kalsa derse, çığırtkanın biri çıkar ders booooş hoca yokmuş (hastaymış, raporluymuş vs) diye bağırırdı. Bi umut da olmaz degildi hani, ama bu şom ağızlının yüzünden olacak hemen akabinde hoca girerdi sınıfa.
- her sınıfta bir tane ilan panosu gibi birşey olurdu. bunlar okulun ilk yıllarında gerçekten işe yarıyormuş gibi gözükürdü. mesela güzel yazılar; türk büyüklerinin hayatları; önemli gün ve haftalarla ilgili şiirler olurdu. ilerleyen yaşla birlikte bunlara verilen önem de giderek azalırdı. örneğin lisede eğer parçalanmamış ve pamukları dağılmamışsa bu panolara ramazan davulcularının; futbolcuların resimleri; gazeteden kesilen komik haberler; delikanlı adamın neler yapmayacağı falan asılırdı. yani sınıfın geyik bölümü olurdu.
- Kış geldimi millet palto mont artık ne giymişse onu asar askıya. Eğer duvar kenarında oturuyosan yaşadın! Dersin ortalarına doğru hafif hafif montlara yaslanırsın, dersin sonunda ise çoktan o yumuşak şeylerin içine girip derin rüyalara dalmışındır bile. Vay be ne güzel oluyo gerçekten.
- her sınıfta sporcular vardır. takımın maçları olduğu zaman sabah eşofmanla gelirler sonra beden hocasından izin kağıdı alıp giderler. işleri bitince omuzlarında çantaları ve eşofmanlarıyla geri dönerler.
- "Çıkışa gel" vakası da sınıflarda sık sık meydana gelen bişeydir. Kavga edecek olan kişiler için okul çıkışını beklemek büyük bir stres, diğer öğrenciler için tanık olacakları potansiyel kavga büyük heyecan vesilesidir. Her ne kadar bu böyle olsa da genelde çıkışta saçma bi kaos yaşanır ve kavga mavga olmaz. Olay, kendisinden kavga beklenen kişinin parmağını havaya kaldırıp ileri geri sallayarak ("olum sen bittin" cinsinden) ortadan kaybolmasıyla son bulur.
- Hocanın listeden öğrenci seçme anı yok mudur? İnsan hayatının en gergin anlarındandır. Herkes yusuf yusuftur. Sınıftan çıt çıkmamaktadır. Ve 50 kisilik listeden kurban seçilir. 49 kişi derin bi oh çekmektedir. Talihsiz öğrenci ise kaderiyle baş başa kalmıştır.
- her sınıfta bi de gitar çalan arkadaşlar olur.genellikle erkektirler.her gün okula gitarlarını getirirler.tenefüslerde bu arkadaşın çevresinde toplanılır,istekte bulunulur,bazen hocalar da katılır.bunların akorları hep bozuk olur.ama maksat enstrüman eşliğinde topluca şarkı söylemektir,böylece sınıf birlik içinde olur,arkadaşlık ilişkileri gelişir.
- Tenefus aralarinda oyalanmak icin, kola kutusuna cok profesyonelce basilir, super mac yapilir. Neresi superdi bilmiyorum ama cok eglenirdik biz.
- her sınıfta var mıdır bilmiyorum ama özellikle matematik derslerinde zil çaldığında parmak kaldırıp soru soran, tenefüsü yiyen tipler de var. Bütün millet laf söyler bu hala umursamadan son derece ineklik edip sorusunu sorar. Hoca da gaza gelip uzun uzun anlatır.