Çocuk Parkları
- Kaydıraklar hep metalden olurdu. Etekle gittiyseniz, oranızın buranızın görünmesi bi yana, bacaklarınızı uygun bir açı ile kıvırmadıysanız bacaklarınız kaydırağa sürtünerek "Iyyikkkkk" diye sinir edici bir ses çıkarırdı. Ve de ayrıca kaydırağa yapışır, aşağa dooru yapışa yapışa ağır ağır iner kaydırağın karizmasını bozardık. En kötüsü güneş alan kaydıraklar dı ki, hele bir de etekle çıktı iseniz yandınız, gerçekten yandınız çünkü heralde üstüne yumurta kırsan pişecek kadar sıcak olur idi. Pantolonlu iseniz ohhhhh taşta oturmaktan üşümüş poponuz ısınırdı ama sıcak olduğu için yan tarafları tutmadan kayardınız ki, bu da küçük kızlarda korkuya neden olurdu.
- Parkta oynadın oynadın, bir güzel terledin. Çeşme de yok parkta. Gidersin parkın bekçisine, çimleri suluyordur zaten. Su içersin o siyah hortumdan kana kana. Böyle bilek kadar akıyordur, su ağızına sığmaz, nefes alamazsın su içerken. Ama nasıl tatlı gelir o su, terli terli oh, soğuk soğuk.
- Ya salıncaklar? Mahallede mutlaka olurdu serseri tipliler; bunlar salıncağa oturmaz, ayakta sallanır, etrafa tehlike saçarlardı, önlerinden geçmek zorunda kalan çocukların kafa hizalarına dooru yaptıkları salınımlar, pekçok çocuğumuzun o yaşlarda bir çok yeteneğinin kaybolmasına yol açmıştır.
- Her parkta beş salıncak varsa üçü kırıktır bunların. O kırık salıncakları da birbirine düğüm atarak öylece ortada bırakmaktan sapık bi zevk alır park bekçileri.
- tahterevalli (oha yazması amma zormuş) ayıları vardı bide. şişman olan mahallenin bu elemanları karşıya bızdık gibi bebeyi koyar maymun gibi indirir kaldırırdı. kendi tarafını en dibe vurdurup karşıdaki zavallıyı uzun süre tepede bırakmak onlar için bir zevkti. bunların tahterevallilerin çabuk eskimesinde büyük emeği vardı. sonradan parkçı amcalar bu ayılara yönelik tahterevallinin yere vurduğu noktaya yarım araba lastiği koydular. koydularda ayılıkları bitti mi? hayır. gidip salıncağa ayakta binmeye çalıştılar.
- eşşek kadar adam olduktan sonra çocuk parkına gitme saatleri de değişir. gecenin bi yarısı alkollü bi halde yürürken çocuk parkı görüp gelin lan hobarey hobarey bağırışları arasında kaydıraktan kayarsın, deliler gibi sallanırsın, çocukluk gelir aklına. sonra miden bulanır yeter bu kadar diyip bırakırsın arkanda salıncakları.
- geceleri parkta yiyişen tiplere de rastlanır.
- Tahterevalliyi (hakkaten zormuş yazması) hegemonyası altına alan dombili çocukların en büyük adilikleri sizi tam tepeye çıkardıktan sonra tahterevalliden aniden inip kıçüstü yere kapaklanmamızı sağlamalarıydı. Tam yukarıdayken, yavaş yavaş inme hazırlıklarını görür, "Yapma etme abü, gözünün çipilini yiyeyim!" diye yakarmaya başlardık ama nafile.