Leblebi Tozu
- ilkokuldan sonraydı hiç unutmam, çıkarsın okuldan kan ter, bi de aklına o gelir, aha da plastik minik çöp kovasına benzeyen kaplar, üstünde paraşüt bazında kapaklar, paket lastiğini pırt açarsın, plastik kaşık kasar seni, yalarsın o sarı tozları, sora işte o an, nefes alamıyosun, yapışmış ağzın açamıyosun, aha bide arkadaşın bişey soruyo konuşamıyosun, yok yok bu son bi daha hayatta almam diyosun, ertesi gün aynı okul çıkışı yine aynı bakkaldasın, yapış yapış ağzın eve koşar lıkır lıkır suya kanarsın... güzeldi be. ya sarı tozlar ya da çocukluğumdu. hangisi güzeldi şu an tam karar veremiyorum. heyt işte heyyt.
- leblebi tozunu doldurursun ağzına, cin cin bakarsın en yakın kurbana, veee "YUSUF" diye bağırırsın. komik olur deneyin.
- Bi gün bi filmde mi görmüştüm ne (sanırım bi "uyuşturucu çekme" sahnesiydi) leblebi tozunu burnumdan kamışla çekmeye kalkmıştım. Çocukluk işte. Burnumun kanadığına mı yanayım, çektiğim acıya mı. Leblebi tozuna uzun bi süre dokunamadım.
- Bu tozu yedikten sonra, yani tozu tam yutmadan "tüfek" diyip de ortalığa leblebi tozu saçmayan adama Çorum'un altın anahtarı verilecek gibi bir geyik dönüyordu. Hatta Kenan Evren'e vermişlerdi o anahtardan, acaba denedi mi diye merak ederdim.
- Leblebi tozu genellikle pipetle çekilmeye çalışılırdı.