Binerim otobüse, yer vereyim mi vermeyeyim mi, diye bocalamamak için en arkaya dogru yürürüm ve ayakta takılırım. O da ne, bir kişilik boş yer var, hemde kız oturuyor yan tarafında. Bi kaç kişi daha var ayakta, hiçbirimiz oturmuyoruz, hani oturmaya meraklı degilim, güçlüyüm, ayakta sürdürürüm yolculuğumu hesabı. Vakit geçer, ayaktakiler iner, megerse hemen inecekleri icin oturmamışlar. Hala ayaktayım. Otobüs boşalmaya başladı ama oturmuyorum karizma sağlam. En sonunda kız da indi artık oturabilirim? Hayır! Madem ayakta başladın, ayakta gideceksin. Ve inene kadar ayakta dururum otobüsün yarısından fazlası boş olmasına ragmen.
Ulan ayakta durmanın karizması mı olur dingil? diyceksiniz ama otobüs yolculuğuma keyif kattı. Pişman değilim.