Televizyon
- hayatımızın bir parçası olan bu cihazı bazen annelerimiz ve özellikle anneannelerimiz kumandadan kapatmazlar. eve yorgun argın gelip koltuğa iki-seksen uzandığımızda işte bu sorunla karşılaşırız: evet, birisinin kalkıp televizyonun üzerindeki tuşa basması gerekmektedir.
- Çocukken televizyona kolumu yaklaştırıp kolumdaki tüylerin çekilişini izler eğlenirdim. Ayrıca annem televizyonun tozunu almamı isterdi ben de bezi hafif nemlendirip camının tozunu alırdım. Ancak acayip korkardım nemli bez yüzünden ya televizyon patlarsa diye. Merak ederim bu korku başkalarında da varmıydı küçükken? Bir gün bayağı ıslatmıştım bezi sildim korka korka hiçbişey olmadı. Korkumun yersizliğini anlayıp kendime güldüm. Karanlıkta izlerken kapatırsın ekrandan hafif bir ışık gelir ve zamanla solar. Biraz daha beklersen çat çut sesler çıkarır sıcaklığın değişmesiyle. Severdim keratayı bir zamanlar ama artık tiksintiyle birlikte seviyom mu sevmiyom mu bilemiyom. Eski saf ilişki yok aramızda.
- televizyon izliyosun hapşurdun ya da öksürdün hele hele dibinden seyrediosan tükürüklerinin rengarenk damlacıklar olduğunu görürsün ahh dersin hayaller kurarsın lakiiin annenin dedikleri gelir aklına amanııın ya televizyon patlarsa hemen silersin hayaller de gider tükürüklerin de
- allahım neden bütün temizlikçiler televizyonu düğmesinden kapatır?
- odanda bişi seyrediyosundur ve aynı anda salondaki ebeveynde senin seyrettiğin kanalı açar böylece harika stereo bi durum oluşur.
- antenle oynarsın. sen dokunurken süper olur görüntü, bırakınca bozulur. işte bu durum bilim dilinde "insan=doğal anten" diye açıklanır. bide ordaki yavşak arkadaşın tarafından "sen hep orda dur" kusması yapılır ki bilim dilinde bunlara dicek bişi yoktur.