Eskiden macuncu amcalar vardı. Bunlar önlerinde yuvarlak bi tepsi ile durur, içerisinde çeşit çeşit (naneli, vişneli.. vs.) tatlarda macun denen şekerler satarlardı. Tahta bir sopanın üzerine sarılan bu macun ağzımızın içinde erir, dişlerimiz öncelikli olarak heryerimize yapışırdı. Bunu bize satan sapıq amca da raconu bildiği için ısırmadan, emmeden yiyin, yalayın filan derdi. Bayanların kullandığı ağdaya oldukça benzerdi, hatta ağda bu diyenler de vardı. Bütün söylentilere rağmen ben özellikle nanelisini çok sever ve yerdim.
Yıllardır o amcalardan birini aradık durduk ve sonunda bu ay istanbul bağdat caddesinde dolanırken arkadaşlarla bi macuncu gördük bi baktık macun satıyo. Delirdik, eski anılarımız gözümüzün önüne geldi, saldırdık macunlara yapış yapış olduk yine.
