Bir Küçücük Aslancık Varmış
- Çocukluumun en cok sevdiim şarkılarından biriydi. "Bir küçüüücük aaslancık vaarmış, kırlarda ko-ko-koşar oynaarmış, annesi oonu çook çok seveermiş, sen benim ca-ca-canımsın dermiiiş" şeklinde başlar ve böyle heceleyerek devam ederdi. Neymiş bu küçücük aslancıın bi tane babası varmış da "aslan baba" harpte vurulmuş, küçük aslancık da köyden kovulmuş! Ulan böyle çocuk şarkısı mı olur, insan bunalıma girer be!
- Aslanın harpte vurulup ölmesi beni genç yaşta anti militarist yapmıştı. Bir aslan hangi birlikte, nasıl bir görev ifa ederken şehit düşmüş olabilir? - Lan aslan! Koş şu tepeleri bi kokla gel düşman var mı? - Başüstüne komtanın röaaaar. Saçma, diye bitirecektim, teyid etmeye gerek var mı? diye sürüncemede kaldım.
- Eskiden, küçükken, aslanın babasının harpte vurulması beni çok üzerdi. Buna rağmen babama her gece uyumadan önce söyletirdim. Sonra da ağladığım anlaşılmasın diye gözüme bir şey kaçmış numarasıyla yatağıma girip, yorganı başımın üstüne çeker ve rahat rahat ağlardım. Kaç kere kendime söz vermiştim; 'yarın ağlamayacağım' diye...
- Ben bu şarkıda aslanın babasının harpte vurulduğunu bilmiyodum yaaa. Duyunca acayip üzüldüm. Üstelik bu kısmını bilmeden de ağlıyodum ben. Acaba şarkının neresine ağlıyodum diye düşünüyorum şimdi.
- ben aç kapıyı bezirganbaşı'nda ağlardım. garip bir kuşağız galiba, bu nasıl çocuklukmuş, böyle nesil olmaz olsun.