Europe
- Güzel topluluktu, hayatımıza dan diye girmişti. "Final Countdown" (Ölümcül Geriye Sayış) isimli şarkıları çok tutmuş, tutmanın da ötesinde sıkı sıkı kavramıştı hatta. Buradaki Tempest soyadlı delikanlı bu şarkıyı söylerken o uzun ve ayaklı mikrofonu tepeye doğru dikip söylemişti ilginçti. Bir kaç hafta kadar sonra bir "Pazar Bilmemkaç" programında bizim yerli sanatçılardan birini mikrofonu tepeye dikerek şarkı söylerken gördüğümde sinirlerimde minik tahribatlar oluşmuş, bu siteyi açıp bunu yazabilme fikri kafamda ilk defa canlanmıştı.
- Gitarist, gitar solo olması gereken yerde aynı melodiyi iki kere çalardı, çok güzelmiş gibin. Hey gidi, gene bu adamların "Carrie" diye bir yumuşak şarkıları vardı ki hala MP3 ünü dinleyip dururum aşık olduğum zamanlarda.
- o carrie şarkısının sözleri yayınlanmıştı blue jean dergisinde, nakaratı aynen şöyleydi: carrie... woah carrie ... woah cok yaratıcıydı bi de şarkının sonunda when lights go down dedikten sonra tam birşeyler daha diyecek daha beklerken şarkı biterdi kızardım...
- Solo vakti gelende abi yürüyerek atardı solosunu. Çok zor bişey zanneder, hayran olurduk. Manyakmışız. Belki de cahil, bilemiyorum.
- solisti ahu tuğba' ya benziyodu. yıllar sonra "beyaz ölüm" filmini izlerken bunu farkettim.