htwww

Ben bu günlerin en çok anneyle pazarlık kısmını severim. Evden kaybolup misafirleri rahatsız etmemek için yapılan pazarlıklar. "Ama pastadan şu kadar ayıracan bana." ile başlar, zamanla "Ben evden gidecem ama sen de Çarşamba yoksun, hatun gelcek." ile sürer. Kabul etmezse evde donla dolaşma tehditinde bulunulur. Hep işe yarar.

Yüksek binalarda asansörden indikten sonra illa ki 15 no'lu katın düğmesine basar da öyle çıkarım. (Ama bana yapsalar kızarım tabe)

Her pop şarkısı gibi step by step'leri üç günde baymıştı. Kızlarımızı ellerimizden almaları da penaltıydı zaten. Bir de, "Ben de sewiyorum, ben de sizdenim." diyen bir kısım oğlan çocuu olurdu ki şimdiki hallerini görseniz korkarsınız. O dönemde 4'lü 5'li hatun grubu olsa ne rekabet yapardık diycem, yok, biz o sırada topluca kareteye gidiyoduk.

O kağıtları ufak ufak kırpar yılbaşına konfeti yapardım. Bir de tırnakla uzun uzun düzeltip iç gıcıklayanlar da vardır. Ama tırnakta pis bir siyahlık meydana geliyor, açmaz o yüzden beni.