Arı Maya
- Çocukluğumun sevgili arısı Maya, geyik geyik ormanda dolaşır, başını derde sokar, büyük sözü dinlememenin hazin sonuçlarını gözler önüne sererdi. Tombul bir çehresi, kıvırcık saçları, kafasında antenleri vardı.
- Sevgimizi kazanan bi yapıttı. Ailesi felan da var idi, ormana dağılmışlardı. Birbirleriyle karanfilden yapılma telefonlarla haberleşir, ormana sevgi saçarlardı. "Arı Maya tın tı tıı tın hat gu tıttı" diye bide musikisi vardı ki, hazzederdim çocukça ben.
- Silgileri de vardı onların pembe ve yeşil renk seçenekleriyle, çok güzel kokardı onlar.
- Bi ara, "Koklamayın bağımlılık yapıyo, sora silgi de kesmio başka arayışlara giriyosun." gibilerinden yazışlar olmuştu. Gene de koklamıştım. Rizikoyu seven karakterim bu olayda da kendini göstermişti.
- Arı Maya'nın annesini kaybettiği bölümde ben, kardeşim ve babam hüngür hüngür ağladıydık. Odaya giren annem "E yani Orhan, hadi şunlar çocuk, tamam, sen koskoca adamsın, bi de asker olucaksın, sen ne ağlıyosun" diyerek dalga geçmiş ama babam ağlamaya devam etmişti.