Rahmetli Adile Naşit bir sürü şey anlatırdı. Yararlı bir yapımdı bence. Adile Naşit programın sonunda öylesine isimler okur, onlara iyi geceler dilerdi. Biz de oturup salak salak "bakalım bu gün bizim ismimizi söyleyecek mi?" diye beklerdik. Kendimiz zannederdik söylenen ismi. Hiç utanmadığım, en güzel salaklımlarımdan biriydi. İsmim söylenirse mutlu uyurdum ama benim ismim pek nadir söylenirdi. zuxxi demek sıklıkla aklına gelmiyordu kadıncağızın. Tek dezavantajı, ismi dolayısıyla, bittiği zaman yataklarımıza gönderilmemizdi. Off amma da erken saatteydi. 8 de filan.