Toplumda acayip canımı sıkan birşey de evde beslediği hayvandan hiç usanmadan bahseden tiplerdir. "Karabaş geçengün bir kediye bir havladı..." ya da "Pamuk mutfakta gözümün içine bir baktı az daha konuşacak sandım..." gibi konuşmaları duymayanımız yoktur. Bu hayvan sahipleri, karşısındaki insanın ilgi alanlarını tartmadan saatlerce konuşabilirler bu konuda. Ben de hayvanseverim buna rağmen bu tip monologlar deli eder beni. Kendileri gibi birini buldular mı katlanılmaz bir muhabbet başlar. Birbirlerini buldukları için ilgilenmiyenleri de dışlarlar ortamdan. Kendini hayvan düşmanı gibi hissedersin aralarında.
Bunlar kendi aralarında sınıflanabilir.
1. Kediciler: Köpekleri sevmez, kedinin köpekten çok daha zeki bir hayvan olduğunu iddia eder. Kedi özgürdür, başına buyruktur düşüncesinden haraketle benim kedim var öyleyse ben de özgürüm deyip kendini avutur. Köpekleri yalakalıkla eşleştirmişlerdir.
2. Köpekçiler: Kedileri nankör varlıklar olarak tanımlarlar, bu yüzden de köpekteki sevimlilik ve bağlılığın kedide olmadığını düşünürler. Aynı kediciler gibi köpeğin kediden daha zeki olduğunu ıspatlamaya çalışırlar.
3. Kuşçular: Bunlar sessiz sakin, etliye sütlüye karışmayan, kedi köpek kavgasında yer almak istemeyen insanlardır. Bazıları kediden hoşlanmaz. Grubun genelini emekli amca ve teyzeler oluşturur.
4. Balıkçılar: Bunlar da sessiz sakin insanlar olmakla birlikte balık seçiminde hayvan sevgisinden çok evin ya da dükkanın dekorasyonuna katkı olması motive edici bir unsurdur.
5. Egzotik hayvancılar: Bunların derdi hayvan değil genelde dikkat çekmek, sivrilik yapmak falandır. Ortak mekanları pet shoplar olan bu kardeşlerimiz ergenlik çağındakiler ve zamanında çılgınlık yapamamış bu durumu bir türlü kabul edemeyen yaşları 30 ila 45 arasında değişen adamlardır. Timsah, su kaplumbağası, bukalemun, tarantula gibi hayvanlara yapışırlar. Toplum bu gibi insanlara pek bir ilgi gösterir. Neden timsah, neden yılan? falan sorular sorulur bunlara, şanslı olanları sırf bu yüzden televizyona bile çıkar. Sorulara artistik yanıtlar verilir, "bu hayvanın itilmişliğinde hayatımın özetini görüyorum." filan gibi.
