Dido
- Hani bi zamanlar, adı "Dido" olan bi çikolatalı gofret vardı ya, onun çok güzel bi reklamı vardı. Yan tarafında tek kişilik bi oturma yeri olan eski tip motosikletletler var ya (yuh ya anlatamadım, hani onun da altında tekerlek var, motosiklete bağlı, bi şekilde), neyse işte orada bi adam, elinde iki dido, bi ondan bi bundan ısırıyo umarsızca. Bi anda o bölüm, motosikletten kopup gidiyo başka yöne doğru, ama adam hala umarsız. Vay be, ne dido aşkıymış bu?
- Reklamını hiç hatırlayamadım ama Dido'yu pek severdik. Babam akşamları eve gelirken ben ve ablama bir gün Dido ertesi gün Çokomilk getirirdi. İkisini de taparcasına severdim. Ama Dido sanki biraz daha ağır basardı. Ambalaj olarak da daha gösterişliydi. Yemekten hiç bıkmazdım. Hiç bir zaman bıkmadım...
- Dido'nun reklamından çok kendisi hatırlanmaya değer. İlk hali küçük boy bir altın külçesini andıran şekli ve ne kadar da ucuz fiyatıyla gözdemizdi. Sonradan ufaldı ve iki parça haline geldi. Heralde motosikletli reklam da bu zamandan. Paketi de daha bi albenili olmuştu. "Dido" yazısı altın yaldızla yazılmıştı. Ben yine de o eski tank gibi halini severdim.
- Bu gıda yüzünden Didem isimli kişilerin başı yanmadı da ne oldu?
- küçülüp iki parçaya ayrılmış halinin adı "süper dido"ydu.