Blue Jean Yapıştırmaları
- Bi sıralar herkes alırdı. Böle dikdörtgen, içinde bissürü küçücük yapıştırma, hepsinde başka bi sanatçı. Çalışma masası, yatak başı, defter, kitap bunlarla dolduydu. Posterleri de güzeldi; heryerlere asmıştık biz onları. Soranlara, genciz biz, diyoduk; kanımız kaynıyodu. Artık değiliz, duvarlar bomboş.
- Şindi bu blue jean dergisini o zamanlar 14'lerinde olan ablam alırdı. Tanıdıı, sevdii ünlü kişilerinkini alır, öbür tanınmamışları bana kakalardı. Ben de heves eder, onları defterime falan yapıştırırdım. Tanımam etmem, ne yapıştırırsın elin adamını saa sola? Bi de özlü sözler olurdu onlarda ya, bi bok anlamazdım. Espiri midir nedir? Gene de yapıştırırdık.
- Hala sökmeye çalışıyorum onları çalışma masamdan, nafile. Ne yapışırmış be!
- ehu bende iyi hatırlarım o çıkartmaları.. abim alırdı.. sonra saklardı defterlerinin arasında.. çalıp yatağımın basşucuna yapıştırmıştım 3 tane hala duruyo.. günaydın, rambo ve acid çıkartmaları.. onları aldım diye abimden yediğim dayağı da unutamıyom tabii.. puşt ne dövmüştü beni. dur şunu arayıp sorayım değdimi diye...!!!!
- Çıkartmalar iyi güzeldi de, asıl onları oraya buraya yapıştırıp bitirdikten sonra, kalan dikdörtgen kalıbın üzerindeki beyaz kenarları da bi yere yapıştırmak lazımdı! Çıkmış çıkartmaların boşluklarından oluşan bol kenarlı yamuk yumuk beyaz koca bi çıkartma işte. Pislik yani kısaca. Ama yapışıyo ya, yapıştıracaz ille...
- O yazılar çok kötüydü yaa! "Mozart oldun!" "Uyan da balığa gidelim" felan. ehe!
- Bazılarımız cüzdanlarına filan yapıştırırdı bu çıkartmaları. Sonra kıçımızın sıcaklığında eriyiverirdi yapışkanlar, acayip pis olurdu. Sökünce de iğrenç bir iz bırakırdı. Ben Bon Jovi'nin çıkartmasını yapıştırmıştım cüzdanıma, bi hafta sonra Yunus Bülbül'e benzedi.