Bu adam bir pazar bilmemkaçta görünmüş, hayatta büyük ihtimalle yegane yeteneği olan yanaklarında dümbelek çalma becerisini sergilemişti. Hiç unutmuyorum ailecek "Aaa!vay!oba!" gibi ünlemlerle hayretimizi dile getirmiş, adamın programını bitirip sahneyi terketmesiyle birlikte, torun torba, yaşlı genç demeden yanağımızda dümbelek çalmaya çalışmıştık. Akşama kadar uğraştıktan sonra yanaklarımız al al olmuş bir şekilde yatıp, devrisi gün okula gittiğimizde, evvelsi gün televizyon seyretmiş herkesin yanağında dümbelek çalan adamdan bahsettiğini, herkesin yanağında dümbelek çalmaya çalıştığını müşehade etmiştim. Bi kaç kişi benzer sesler çıkarsa da, istenen performansı kimse yakalayamamıştı. Koridorda dolaşan nöbetçi örtmen bizim sınıfa girdiğinde, yanağıyla dümbelek çalmaya çalışan bir grup görünce bağırmış, kızmıştı. Bir hafta kadar gayret ettik, "ne boş işmiş" deyip bıraktık. Lakin, hala evinde gizlice uğraşanlar vardır.
