Bu meşhur "büyüyünce de giyer" felsefesi eminim herkesin hayatında bir dönem, astronot kıyafeti havası veren bedende elbiselerle gezmesine neden olmuştur.
Trafikteyken birbirimize yol verdiğimizde falan teşşekkür anlamında selektör yaparız, el mel sallarız ya hani. Acaip mutlu olurum o anlarda, ne biliim işte dostluk, kardeşlik duygularım kabarır sanki.
Jeneriğinde Evliya Çelebi mürekkebini döker, her taraf göl olurdu, o da gayet sakin bi şekilde kitabını sal niyetine kullanıp yoluna devam ederdi, gerisini hatırlamıyom...
TV'ler bi ara kızın yılanla dansına acaip takmıştı! Paso programlara cağırıp "yılandan korkmadın mı? ... Kaç dakika üstünde durdu? ... Ölüm tehlikesi atlattın mı?" gibi saçma sapan sorular soruyolardı! Ne var kardeşim, yılanla oynayan ilk insan o mu sanki? Hayret bişii....