solo

Bende de vardır dantel örtüler. Saklı saklı dururlar biryerlerde ama annem 'geliyorum' diye telefon ederse birgün, hemen aramaya başlarım nerde o el emeği göz nuru örtüler, meezuniyet fotoorafları falan diye. Ortalıkta göremezse üzülür çok. 'Ne zahmetlerle bissürü çeyiz hazırlamıştım sana evlenirken de vermiicem işte hiçbirini' diyerek sızlanır. Yazık olur. Hiç kıyamam. Üzülmesin diye örterim örtüleri sağa sola, hatta bununla da yetinmez zeytinyaalı sarma bile yaparım annem gelecek diye...

ayrıntıları tam olarak anımsayamıyorum ama bu erol'lu şeyler iki taneydi. ilkinde erol kardeşimiz bu kez annesinin hazırladığı bir alışveriş listesiyle gidiyordu bakkala. bakkal paraüstünü falan da verdikten sonra erol'a -ee hala niye gitmiyo bu piçkurusu- der gibi bakıyor fakat "ne o erol bir şey mi unuttun?" diye soruyordu. erolcuk da "fişimi vermeyecek misiniz bakkal amca" diyerek sevimli bakkal amcayı utandırıyordu. ikincisinde erol'u bu kez okul formasıyla görüyorduk ve o malum ihtiyaçlarını alırken arkadaşları ise sabırsızca -çukulatadan nasiplenmek için olabilir- erol'u beklemekteydiler. (tabii biz bunu eeeroool diye bağırışlarından anlarız.)(hala anlamayanlar ise erol'un dışarı doğru dönüp -bir dakika- gibilerinden bir el işareti yapmasından anlarlar.) vee bu telaş içerisinde erol fiş almayı unutur sonrası o ölümcül dialog...