Nefis bir dergiydi bu ya, müthiş kaliteliydi, önceleri pek çizgi roman yoktu içinde, ama derginin ortasında saman kağıda basılı "Resimli Klasikler" diye birşey vardı, Oliver Tvist, Mobi Dik, yok Dünyanın Ucundaki Fener vs. diye 'tam macera' çizgi romanlar çıkardı, fasikül halinde. Bunları ciltlettirirdik biz.
Sonra Pıtırcık'ın Maceraları ve Umur Bugay'ın Kirpi Çocuk'u vardı bi de. Sonra Tele-Yunus vardı, Ülkü Tamer o zamanın siyah beyaz televizyonunu bir çocuğun gözünden eleştirirdi.
Sonra dergi daha bi güzelleşti, Demir Yumruklu Adam geldi, ne bileyim, Lari Yuma geldi, Red-Kit geldi, Tarzan geldi, ve en önemlisi Cimcime geldi. Küçük fırça saçlı esmer bi kızdı bu, kuçu diye bi köpeği vardı, bir abisi bi ablası vardı bi de gözlüklü diye bi arkadaşı falan... İtalya orijinliydi ama ben hep Türk sanıyodum onu küçükken, Cimcime diye İtalyan ismi mi olurmuş, di mi ama...
Ah ah ne güzeldi ya Milliyet Çocuk, hazır firsat bulmuşken Yavuzer Çetinkaya'nın da ruhu şad olsun diyim, kendisi Bizimkiler'de Doktor olmadan önce Milliyet Çocuk'un editörüydü, nur içinde yat abi.