Bir derdinizden bahsettiğinizde söylediğinize söyleyeceğinize pişman ettirirler. Cümleye "Ben demiştim" ile başlamaları farzdır. "Ama dinleyen kim?" ile bitirmeleri de tuzu biberi olur. Bu tümcelerin arasına da önceden söyledikleri gerekçeli kararlarını koyarlar. Artık ağzınızla kuş tutsanız sorunun asıl sebebinin o olmadığına ikna edemezsiniz.
- Geçen gün TEM'de giderken araba bozuldu.
- Ben demiştim "o kadar hızlı kullanma" diye ama dinleyen kim?
- Yav midem fena kaynıyor.
- Ben demiştim "o gofret bozuk, yeme" diye ama dinleyen kim?
