Clementine
- Ben de Clementine'e hastaydım. O devirde "ulan bu kız benden olsa olsa iki-üç yaş küçüktür, ama nasıl olsa büyüyünce yaş farkı önemini kaybeder. İşte o zaman onu..." diye başlayan, nasıl devam etmesi gerekiyorsa öyle devam eden hayaller kurardım.
- Ateşten oluşan zebellah gibi bi yaratık vardı, bu klementine nedense büyük bi kin duyar, şööle yapcam bööle dövcem diye tehdit ederdi. Clementine de güzel kızdı vesselam, ööle japon çizgi filimlerindeki gibi kocaman kocaman gözleri yoktu.
- Malmot adlı o ateş adam her bölümde Clementine'in başına bela olsun diye farklı bi adam görevlendirirdi. Vazifesini başaramayan bu adamları da böcek veya sülük eder, lavlarda yüzdürürdü. Zalim çok korkuturdu beni.
- Bi de Clementine'nin kedisi vardı, ama köpek de olabilir. Neyse işte o mahlukatın kafasında pervane gibi bişey vardı. Acayip komik gelirdi bana.
- Clementine'in gerçek hayatta ayakları sakattı ve tekerlekli sandalyede oturuyordu. Yaşadıkları maceralar hayal alemindeydi. Küçük köpeğinin başında pervanesi vardı ve uçardı. Mavi bir küre içinde gelip her defasında Clementine'i kurtaran kızın adı Hemera idi. Babası 2. dünya savaşına katılan bir pilot idi ve savaşta ölmüştü. Müziği de güzeldi yav. Abimle seyrederdik.
- Clementine'in her maceradan sonra gene o tekerlekli sandalyeye dönmesi bana çok koyuyodu yaw. Ne biliim herşeyin mucizevi güçlerle olabileceğine inanan bünyem Clementine'in bi türlü düzelememesini kaldıramıyo muydu neydi?
- Şimdi hatırladım. Clementine en douze ans die bi müziği vardı. Yani Clementine 12 yaşında diye ama gerisini hatırlayamıyorum. Ahh koca kafam ah başka ne işe yarasın ki!!
- bu çizgifilm şüphesiz inanılmaz asalete sahipti ve fakat ne biliyim... içim ürperirdi izlerken benim... neydi beni öyle yapan?
- müziği çok güzeldi. felsefi bir çizgifilmdi, bittiğinde duygu yoğunluğu kaplardı. Clementin'i tekerlekli sandalyede görünce kötü olurdum, aynı duyguyu MFÖ'nün oynadığı BP reklamında bir kez daha yaşamıştım yıllar sonra.