Kalimero, daha yumurtasından çıkar çıkmaz kaderin sillesini yemeye mahkum olan şaşkın, kara kuru bi kuşçuktu. Her bölümün sonunda yaşadığı onca zorluğa isyan eder, bize dooru bakıp "ama bu haksızlııık, öyle deil miii?" diye sorardı, içim kan ağlardı. Hep "hayat böyle Kalimero, iyi günler de var, kötü günler de, önemli olan umudumuzu yitirmemek" kabilinden laflarla gönlünü alasım gelirdi. Ulan yazık bee...