Efendisine Söyleyenler
- Bu tipler büyük ihtimalle bıyıklı, kesinlikle esmerdir. Çok yavaş konuşmakla kalmaz, cümle aralarında uzun molalar vererek, alakalı alakasız kelimeleri "Efendime söliym" ile birleştirerek ve her cümle başında dakikalarca ağız şapırdatarak konuşurlar. Bu adamlarla tartışmak yersizdir. Sizi dinlemez, dinlese de anlamaz. Baygınlık verir. Yemekten kalktıkları zaman, "Allahım çok şükür yarabbim verdiğin nimetlere, sıhhate, afiyete..." diye başlar, "Muazzam, ennihayetinde, hattızatında ve tabiki binlerce "Efendime Söliym" ile devam ederler. Korkunçturlar.
- Bi de bu "efendisine söyleyenler" onlarla muhattap olan birini bulduklarında anında devlet meselelerinden konuşmaya başlarlar. Bir gün boyunca konuşup, sonra "Konuşmakla bitmiyor ki!" diye espri yapıp, sigaradan sapsarı olmuş dişlerle dolu ağızlarını açıp Telsim reklamında ki adam gib kıskıs gülerler. Gülüyo musun, diye bakıp seni bakışlarıyla gülmeye zorlarlar.
- efendisine söyleyenlerle bilmem anlatabiliyor muyumcular aslında aynı familyadandır. uzaktan kuzen oluyorlar. şimdi akrabalık şöyle. bu iki tür de konuşmayı severler ve diğer insanların söyleyeceklerine zerre ilgi duymazlar. bir nevi kendi sesine aşık oluş. "efendime söyleyeyim" veya "bilmem anlatabiliyor muyum?" gibi lüzumsuz laflar karşıdakinin konuşmaya girmesini engellemek için kullanılır. nasıl mı çalışıyo? diyelim ki adamın cümlesinin sonunu beklediniz yorum yapmak için. aa bitmiyo. neden? çünkü adam bi cümleyi diğerine bağladı efenime söyleyeyim le. Bu ailenin en primitif uyesi de "ıııııı" cılardır. dolgu lafı olarak bi kelime değil de böyle bi ilkel ses seçmis oldukları için beni ayrıca kızdırırlar. aa neyi farkettim. bunları yapan hep erkekler. böyle kendi görüşlerine aşık oluş kadınlar arasında yok. bir kez daha kutlarım hemcinslerimi.
- Öyle diyon ama kızlar da en çok 'sonracıma' lafını kullanarak kelimeleri birbirlerine bağlarlar ki bence hem gramer olarak, hem sintaks olarak hem de semantic olarak son derece uygunsuz ve de yersizdir.