Adından da belli olduğu üzere yalama oyunudur. Bir sürü insan daire şeklinde oturur. Birisi bu şarkıyı söyleyerek etraflarında döner ve oturanlardan birinin arkasına mendili bırakır. Arkasına mendil bırakılan kişi olayı idrak edince "Hobarey" diye kalkarak ebeyi takip etmeye başlar. Deli danalar gibi katılımcıların etrafında dönülür. Koşarken kendilerini ayarlayamayıp, oyunculara ayaklarını çarpanlar filan olur, kavga çıkar.

Yağ satarım, bal satarım,
Ustam öldü, ben satarım...

Böyle sözleri olan bi oyun olmamalı. "Ooohhh mirasa kondum, şimdi de çatır çatır oyunumu oynarım"ı çağrıştırıyo...

Devamı da var:
"Ustamın kürkü sarıdır, satsam 15 liradır..."

Ustanın kürküne bile göz dikmiş. İnsan hiç ekmek yediği kapıya böyle ihanet eder mi? Ayıp ayıp.

Usta ölünce neden el çırpıp şarkı sölüyoruz? Ayıptır.

Oyunun en sevdiğim yanı, arkasına mendil bırakılan salağın mel mel bakmaya devam etmesiydi.

bir ustanın daire şeklindeki bir grup salak çocuğun etrafında elinde mendille dolap beygiri gibi haydarahoyy diye dönen angut bir çırağı varsa zavallı ustanın ölmesi terbiyesiz çırağın ise hayasızca oynamaya devam etmesi kaçınılmaz bir sonuçtur

Mel mel bakanları uyarmak üzere:

Zambak zumbak
Dön arkana iyi bak

diye tekerleme devam ederdi.