Sarı dolmuşlar güzeldir, bir ayrıntı hariç. Şoför yanı tek kişilik koltuğu kapmış, amatör mutemetlik vazifenden sıyrılmış, hayattan beklentin sadece geniş geniş oturmak mutluluğu iken, şoförün "biraz yanaşabilir miyiz" teklifiyle yanına bütün saadetini yerle bir eden ekstra yolcuyu almasıdır ki, hem ortada sıkıştırılmanın getirdiği gereksiz samimiyet, hem de ön koltuk melankolisinden mahrum kalmanın hüznü, ruhunda fırtınalar koparır.