PostExitus

Birgün böle 3-4 arkadaş Ankaray (Ankara Metrosu) istasyonundayız; bekliyoruz metroyu. Tam da okulların çıkış saati filan, etraf hınca hınç dolu. Neyse 2-3 dk. sonra metro geldi herkes hücum etti; biz baktık "alet çok doldu bi sonrakine binelim" dedik ve gittik ordaki banklardan birine oturduk. Daha tren gitmemiş bir ding-dong ve anons: "İstasyonlarımızda gereksiz bekleme yapmak yasaktır" Biz sallamadık nolcak filan derken bir ding-dong daha ve ikinci anons: "Şişt gençler size söylüyorum binin lan trene"

Bodrum-Turgutreis'te kordona çıkan sokaklarda gezerseniz, gözünüze mutlaka çarpacaktır o acımasız tabela, "Nicholas Cage Cafe". Aslında "Neden olmasın?" denebilir, adam seviyodur, Cafe'sine de o ismi vermiştir ama asıl sebebi menüyü elinize aldıgınızda görüyorsunuz. Menünün sol tarafı Nicholas Cage fotografları ile, sağı ise cafenin sahibininkilerle dolu. Ve inanılmaz; sanki abimiz Nicholas Cage'in ikiz kardeşi. Cafe'de devamlı Nicholas Cage filmleri de gösteriliyor gidin oturun, Nicholas-2 ilen tanışın.

Amiga'nın krallık zamanlarındaki unutulmazlardandı. Evde 3-5 kişi toplanıldı mı bi turnuva, bi lig çevirmek adetten olmuştu. Şimdiki 3 boyutlu grafikler filan yoktu tabi o zamanlar. Hareketleri yapmak, topa falso vermek için az mı joystick kırardık? O zamanlar ki tek rakibi Sensible Soccer'dı; Sensible'cılar ve Kick Off'çular arasında devamlı bir çekişme bir kavga vardı. Güzel günlerdi...