Çözümleme
İzlemeyen okumasin
Yazılanları şöyle bir okudum da, herkes Spielberg-Kubrick arasında takılıp gitmiş. Bilimkurguyu yakışıklı erkeğin güzel kızı yeşil yaratıklardan kurtarma öyküsü olduğunu sanan bazı tiplerin yazdıklarını umursamadım bile.
Filmin incelenecek ve irdelenecek binlerce yeri var aslında, filmi izleyenler şöyle bir sahne sahne düşünsün. Herşeyin başında oldukça garip psikolojiye sahip bir babanın olağanüstü bir teknoloji ile kendi çocuğunu yeniden yaratması fikri var, filmin sonunda bu adamın David'leri seri üretip satarak daha da zengin olma yoluna gittiğini görüyoruz ki, bunun irdelenmesini size bırakıyorum.
Filmde David'i baştan sona şöyle bir incelerseniz son derece uyumlu ve yerli yerinde bir "gelişim" süreci yaşadığı apaçık serilir gözünüzün önüne. Eve yabancı bir çocuk ve herşeyin sonunda intihar eden David. Hızlı süreçte insan gelişimi, ne de olsa entegreler daha hızlı.
Filmin başından sonuna karşılaştığımız her ama her Meca'da Isaac Asimov'un robotnik yasaları işliyor. Bir robot asla bir insana zarar vermez, insanların dediğini yapar, ve son olarak (öncelik sırası da son olmak üzere) bir robot kendini korur. Flesh Feast'ten hemen önce artık parçaları toplayan robotların davranış biçimini açıklayan üçüncü madde, robot yaşamını sürdürüyor. Aynı şekilde Feast esnasında robotların ölüme karşı koymamaları da buna bağlı, bir robot insanların emirlerine uyar, ama zarar görmesini de engellemek zorunda, o yüzden robotların ölmeden önce kendilerini beğendirme çabaları var. Fakat öncelik sıraları farklı olduğu için emirlere uyuyorlar.
Burada kocaman bir istisna var filmde, David. David tam bir insancıllıkla ölmekten korkuyor, ve ikinci David'le karşlaştığında bir robot için imkansız olan bir şeyi yapıyor, onu öldürüyor! Akıla ilk gelen David'in geçici babası olan insanın sözleri: "Sevmeyi biliyorsa nefret de edebilir?", "Uç noktalar sürüklenirse neler yapabileceğini düşün". Kesinlikle Spielberg burada belki de birçok insanın karşı çıkacağı bir belirleme yapmış "Nefret sevgiden doğar".
Filmin en mükemmel kısmı David'in suyun altıda hapis kaldıktan (yoksa gönüllü mü demeliydim?) sonrası. Aldous Huxley'in Brave New World'ünü ve Herbert George Welles'in Time Machine'ini bilenler sanırım filmin son sahnelerini izledikten sonra AI'yi de onların yanında dehşet ütopyaların arasına yerleştirmişlerdir. Aradan geçen 2000 sene, yokolan insanlık, baki kalan ve mükemmel ötesi simülasyon yapan, hatta kendi öz Robot bilincine kavuşmuş olan bir nevi "canlı" ve onların kurdukları akılalmaz bir dünya.
Burada filmin çekimlerine dikkat etmek lazım hemen, iki sahne inanılmaz çekilmişti, birincisi Teddy'nin Flesh Feast'te adam tarafından kayıp bürosuna götürülmesi. Sadece sağa doğru kayan bir kamera ve merak ettiğimiz Flesh Feast tüm ihtişamıyla resmi geçit yapıyor ardımızda. İkinci mükemmel çekim ise filmin sonunda, 2000 sene sonra havada uçan o garip nesnenin ardından yeptığımız "Chase". Tüm o uygarlığı gözlerimizin önünde geçit yaptıran bir kovalamacaydı o, çok beğendim.
Film gerçekten son derece iyi kurgulanmış, belki de devam etsem binlerce satır yazı olacak, ama kasmayalım, sonuç olarak bilimkurgunun ne demek olduğunu anlamayan insanların anti-beğenilerini saygı ile karşılıyorum. Bu film işin özünde klasik olmaya adaydır, dediğim gibi çok daha dikkatli düşünün, felsefi, sosyolojik ve psikolojik binlerce gönderme var. (Mesela Teddy'nin bir çeşit Blue Fairy sembolü olması gibi, dikkat ettiniz mi?) Sevgilerimle...
Puan: 10