TeReTede haftada bir çizgi filime mahkum olduğumuz dönemlerde pazartesi akşamları yayınlanan adı gibi dandik bir çizgi diziydi. Yine de izlerken aklımız başımızdan giderdi. Baş kahramanımız Benji adında çelimsiz ve tırsak çocuğun biriydi. Ama kendisine veya avanesine bir kelek olmaya görsün, sudan bir bahaneyle ortamdan ayrılır, bir kuytuda her iki elindeki yüzükleri birbirine "dan din sevimli dev çık ortaya" diyerek bitiştirir, sonra ortalığı garip bir ışık kaplar ve bizim o pısırık oğlan gider yerine zebellah gibi taştan ama iyi yürekli bir dev gelir günü kurtarırdı. Yani hemen hemen her çizgi filmde olduğu gibi yine bir süpermen-klark kent sendromu yaşanır ve kimse işin iç yüzünü anlamazdı. Ayrıca her bölümde oğlan bilim dünyasının ileri gelenlerine "benci adında bir çocuk muyum yoksa taştan bir dev miyim?" sorusunu bıktırırcasına sorar ve buna net bir yanıt alamazdı. Ne kurcalıyon hangi süper kahraman yanıt buldu ki bu soruya sen çocuk halinle bulucan, salla başını al maaşını işte.
Bir ara bu dan din yüzükleri bakkallarda da satıldı. Benimkileri bozuktu galiba pek işe yaramadı. Daha sonra onları karşı mahalleden bir çocukla gazoz kapaklarıyla değiş tokuş etmiştim.
