Cam Kola Şişeleri
- Daha Sabancı pet şişe işine el atmamıştı o zamanlar. Coca-Cola ve Pepsiler bir litrelik cam şişelerde satılırdı. Her ikisi de markalarının karakteristik şişe şeklini yansıtmasına rağmen biraz daha kaba bir görünümdeydi. Aynı zamanda depozitoluydu da. Şimdinin "kullan at" felsefesine inat, mutfak kapısının arkasında özenle biriktirilir, sağlam torbalar içinde bakkala götürülürdü. Bu şişelerin kapakları skeçlere konu olacak kadar zor açılırdı. Her babayiğidin işi değildi. Şu ciddiyetsiz pet şişeleri gördükçe onları özler oluyorum.
- O şişelerin ikisini bi torbada taşımak çok zor bir işti. Hem çok ağır olurdu, hem de sallarsan, birbirine çarpıp kırılabilirlerdi. Tabi cam şişenin en güzel yanı herşeyi tam lezzetiyle taşımasıydı. Bütün pet şişeler istisnasız, bir plastik tadı katıp bozuyorlar lezzeti.
- Hala var bizde, su dolduruyo içine annem, kafaya dikmesi güzel oluyo, bi bilse döver beni valla.
- Onların bi de küçük boyları vardı. Boş şişeyi sinemada filmin ortasında salonun arkasından usturuplu bi şekilde bıraktınmı "trrrr!" diye ses çıkara çıkara ön sıralara doğru yuvarlanırdı.
- Bunlara "aile boyu" denirdi ve ortalama 4-5 bardak doldururduk. Birkaç yudum üst üste içtiğimizde gözlerimizden yaş, burnumuzdan da kolanın gazı fışkırırdı. Şimdi, 12 yaşındaki kızım 1 litre kolayı tek başına içiyor. Ben bunları anlattığımda "yaaaa..." diyor. Yaaaa... ya..
- çocukların bakkala en sevdikleri gidişlerinden biri şişeleri götürmek için gidiş olurdu. çünkü depozito genellikle çok bi şey tutmaz, anne baba "sen kendine bi şeyler al" derdi. kolla kendini bakkal ben geliyorum.
- Kötü gün dostuydu onlar. Cepte metelik kalmayınca, üç beşini kaparsın, doğru bakkala, bozdurursun şişeleri, alırsın sigarayı.